Пак јас…
Прости ми, пријателе мој, посилно е од мене… Ти ветив дека повеќе нема да пишувам за себе, ама што маж сум јас ако си го одржам ветувањето? Имаат ли крај овие мои климактерични его-трипови? И имало ли во моите мозочни „фајлови“ уште нераскажани приказни?
Е па… имало, пријателе.
Ќе умрам ако не ги раскажам. Или откако ќе ги раскажам. Ете така, просто морам да ги раскажам.
(Игор Џамбазов – „Умрен човек)