Дошел некој полициски инспектор у станицата за редовна проверка на знаењето и познавањата на полицајците од општо-образование и култура. И како што е ред сите се построили надвор у дворо пред станицата, командиро прв на чело, другите до него чекаа инспекторо да ги испитува… Инспекторо пита прво прашање:
– Кој е напишал “Горски Венец”?
Сите ќутат, чешат се…поглиждаа се еден-друг, чудат се, сите чекаа некој друг да каже. Штама…прв пат слушаа!
Командиро се врти и му вика на првио полицаец до него шо виси: Ти, знаеш ле бе кој е? Овај едвај одговара: Појма неам ја командире, ја еле до вчера знаеш оти бех не болување, не знам ни кој, ни кога е това пишал!
Пита по вторио, исто и он одговара дека овај месец бил се у патрола по границата и дека стварно не знае. Третио кога го питал командиро рекол: Е кога сам ја пишал бе командире, па са да помислиш дека сам ја…еле и сам знаеш оти ја никогаш не сам ништо напишал. Четврти, пети, шести…сите ги питал и никој не знае кој е.
Станало му малце тека незгодно пред инспекторо, оти никој ништо не кажува уште на првото прашање, направил таа жално-нервозната фаца, малце подналутен се врти и вика му на инспекторо:
– Слушај инспекторе, ја ги ја…сите са тука, току са коку ги видиш. Ти сега само ми кажи на кој највеќе сумјаш дека го е това напишал, а ја до утре овоа време ќе го накарам сам да си признае. Иначе така како сега не бива…никој не признава кој го е тај “венец” пишал!
