Семејството Улас е единствено по тоа што одат на сите четири, а одењето им е исто како на мајмуни. Уште повпечатливо, нивниот модел на одење никогаш не бил забележан кај анатомски недопрени возрасни лица.
Одењето на сите четири е многу голем напор и се смета за неподносливо на долги растојанија, но само така можат да се движат браќата и сестрите Улас.
Курдско семејство од Турција стана многу популарно кога Би-Би-Си сними документарен филм за нив.
Семејството било откриено кога на виделина излегле документите на турските научници, а научниците ширум светот биле фасцинирани од начинот на кој оделе членовите на семејството Улас.
ПРОЧИТАЈ ПОВЕЌЕ: СЕ ИЗДАВА ДЕЛОВЕН ОБЈЕКТ НА АТРАКТИВНА ЛОКАЦИЈА ВО МАКЕДОНСКА КАМЕНИЦА
Турските научници го карактеризираат ова семејство како семејство кое претставува „обратна еволуција“.
Професорот Николас Хемфри, еволутивен психолог, откако внимателно ги прегледал членовите на ова курдско семејство, дошол до заклучок дека 12 од 19-те деца се родени здрави, но имаат „уникатна попреченост“.
Пет од деветнаесетте браќа и сестри одеа на нозе и раце. Според студијата, овие браќа и сестри имаат форма на непрогресивна конгенитална церебеларна атаксија. Имале и благи интелектуални пречки и проблеми со балансирање на две нозе.
Пред другите дијагнози, научниците го окарактеризирале ова семејство како семејство со „заостаната еволуција“, нешто што наиде на критики од експертите ширум светот. Во научните кругови завладеа морничава тишина: Можно ли е такво нешто?
„Никогаш не очекував дека дури и под најчудна научна фантастика, современите човечки суштества ќе се вратат во животинска состојба“, рече професорот Хемфри.
Подоцна, научниците утврдиле дека скелетот на членовите на семејството Улас се разликува од обичните луѓе и дека на почетокот родителите мислеле дека нивните деца ќе можат да одат на две нозе, но тоа се променило со текот на годините.
„Ако упорноста на одење со четири екстремитети кај овие браќа и сестри е резултат не само на слабо развиен мозок, туку и комбинација на необични фактори – генетски, физиолошки, психолошки и социјални – тогаш, до степен до кој комбинацијата на овие фактори во едно – семејство кое е многу неверојатно, тоа е синдром кој можеби никогаш повеќе нема да се види. Сепак, дури и ако тоа е навистина еднократна патолошка состојба, мислиме дека од неа може да се извлечат антрополошки лекции. Зашто, како што нагласивме на почетокот, одењето на овие возрасни четириноги има невидени карактеристики, кои не се забележани ниту кај доенчињата ниту кај другите примати: особено, тоа е случај на заедничко одење, во комбинација со типична човечка двоножна употреба на нозете“, пишува во научните документи за семејството Улас.